Masat për të akuzuarit e dosjes së Onkologjikut: Një skandal që ngre pyetje për drejtësinë në Shqipëri

Në një zhvillim të fundit të bujshëm që ka tronditur opinionin publik, disa nga figurat kyçe në sistemin shëndetësor të Shqipërisë janë vendosur nën masa kufizuese për akuzat e shpërdorimit të detyrës dhe fshehjes së të ardhurave. Këto figura përfshijnë mjekë dhe administrues të nivelit të lartë në spitalin e Onkologjikut dhe Qendrën Spitalore Universitare “Nënë Tereza” (QSUT). Ata akuzohen për abuzime të rënda me detyrën dhe përfitime të paligjshme që kanë vënë në rrezik jetën dhe shëndetin e pacientëve. Megjithatë, mungesa e akuzave për vrasje dhe marrje jete ka ngjallur zemërim dhe dyshime të mëdha në publik.

Pavarësisht nga provat e shumta dhe dëshmitë e viktimave dhe familjeve të tyre, prokuroria ende nuk ka ngritur akuza për vepra penale më të rënda. Kjo situatë ka nxitur zemërim të gjerë në opinionin publik dhe ka ngritur pyetje serioze rreth integritetit dhe transparencës së sistemit të drejtësisë në Shqipëri. Shqiptarët janë të indinjuar që mjekët e akuzuar për shpërdorim detyre dhe fshehje të ardhurave nuk po përballen me akuza më të rënda, pavarësisht dëshmive për pasoja fatale të veprimeve të tyre.

Në këtë kontekst, pyetjet për drejtësinë dhe llogaridhënien e institucioneve shtetërore janë ngritur në një nivel të ri, duke kërkuar hetime të thelluara dhe veprime të shpejta për të rikthyer besimin e publikut në sistemin e drejtësisë dhe shëndetësisë në vend.

Të akuzuarit dhe masat e marra ndaj tyre:

• Edmond Gashi, mjek onkolog në spitalin e Onkologjikut – “Arrest shtëpie” për shpërdorim detyre.
• Alketa Pere Ymeri, mjeke onkolog në spitalin e Onkologjikut – “Detyrim paraqitje” për shpërdorim detyre.
• Brikena Qirjazi, ish zv.drejtoreshë e QSUT – “Detyrim paraqitje” për shpërdorim detyre.
• Emiljano Lela, koordinator pranë onkologjikut – “Detyrim paraqitje” për shpërdorim detyre.
• Drilona Kishta, ish-specialist pranë QSUNT, banuese në Amerikë – “Detyrim paraqitje” për shpërdorim detyre.
• Halil Gashi, administrator i klinikës Megis, babai i mjekut Gashi – “Detyrim paraqitje” për fshehje të ardhurave.
• Florian Marku, administrator farmacie – “Arrest shtëpie”.

Këto masa, aspak të ashpra, kanë ngjallur një valë zemërimi në publik për mungesën e akuzave për vrasje dhe marrje jete, pavarësisht denoncimeve dhe provave që flasin për vdekje të dyshimta dhe abuzime serioze me detyrën.

Drejtësia nën lupë

Shqiptarët janë tronditur nga këto ngjarje, duke bërë krahasime me doktorët nazistë të Aushvicit dhe sistemin shëndetësor izraelit aktual ku palestinezet e bardhë ju hiqet lëkura e mbahet në bankat izraeliane, duke kërkuar drejtësi për viktimat dhe dënim të ashpër për fajtorët. Komentet dhe denoncimet e shumta në internet, të shoqëruara madje dhe me video dëshmi, nuk kanë arritur ende të sjellin akuzat për vrasje që shumëkush i konsideron të nevojshme.

Pyetje që kërkojnë përgjigje:

1. Pse Prokuroria Shqiptare nuk ka ngritur akuza për vrasje ndaj këtyre mjekëve?

• A janë këto masa të mjaftueshme për të adresuar dëmet e shkaktuara?
• Çfarë pengon prokurorët të ndjekin çështjet me akuza më të rënda?

1. A ka një lidhje të fshehtë midis institucioneve shëndetësore dhe atyre të drejtësisë?

• A ka indikacione për ndonjë marrëveshje të fshehtë apo ndikim politik?
• Cili është roli i institucioneve të tjera në mbrojtjen ose fshehjen e këtyre abuzimeve?

1. Pse denoncimet e dëshmitarëve okularë nuk janë marrë seriozisht?

• Sa dëshmi dhe video materiale janë dorëzuar tek autoritetet?
• Çfarë mekanizmash ekzistojnë për të verifikuar këto dëshmi?

1. Çfarë do të ndodhë me pacientët e prekur nga këto abuzime?

• A ka ndonjë plan për t’i kompensuar ata dhe familjet e tyre?
• Si do të sigurohet që abuzime të tilla të mos përsëriten në të ardhmen?

1. Cili është reagimi i institucioneve shëndetësore dhe qeverisë?

• A kanë bërë ata ndonjë deklaratë publike lidhur me këto akuza?
• Çfarë masa do të merren për të përmirësuar transparencën dhe llogaridhënien në sektorin shëndetësor?

Zonja Ministre e Shëndetësisë, Albana Koçiu, kur do të kërkoni falje për neglizhencën tuaj në drejtimin e kësaj ministrie? Kur do të kërkoni falje familjeve të prekurave dhe viktimave të humbura nga dora kriminale e këtyre mjekëve? Kur do të jepni dorëheqjen tuaj, duke marrë parasysh se peshku kalbet nga koka, dhe koka e këtij institucioni jeni ju? Është koha që të pranoni përgjegjësinë dhe të largoheni nga pozita juaj për të lejuar një drejtim të ri dhe të përgjegjshëm për sistemin shëndetësor shqiptar.

Një kërkesë për drejtësi

Këto pyetje kërkojnë përgjigje të menjëhershme dhe transparente nga autoritetet për të rikthyer besimin e publikut në sistemin e drejtësisë. Shqipëria nuk mund të lejojë që abuzimet dhe shpërdorimet e detyrës të kalojnë pa dënim të duhur, veçanërisht kur në lojë është jeta dhe shëndeti i qytetarëve të saj.

Publiku shqiptar kërkon të shohë drejtësi dhe dënim për këta mjekë që kanë shpërdoruar detyrën e tyre, kanë rrezikuar jetën e pacientëve dhe mund të kenë marrë jetë pacientësh. Kjo është një thirrje për të gjitha institucionet përgjegjëse që të veprojnë me integritet dhe vendosmëri për të siguruar që drejtësia të triumfojë. Shqiptarët meritojnë të dinë të vërtetën dhe të shohin fajtorët përballë drejtësisë.

Ne Jemi Çfarë Bëjmë, Jo Çfarë Themi

Nëse veprimet tona nuk përputhen me fjalët tona, atëherë ne jemi çfarë bëjmë. Kjo e vërtetë e hidhur po pasqyrohet në mënyrë të dhimbshme në realitetin tonë të përditshëm, ku mungesa e moralit dhe ndërgjegjes njerëzore ka marrë përmasa të frikshme. Një rast konkret që pasqyron më së miri këtë realitet është ai i disa mjekëve në Onkologjik, të cilët në vend që të ndihmonin pacientët e tyre në ditët e fundit të jetës, iu vodhën shpresën dhe ato pak para që kishin.

Një Krim i Paprecedentë

Pacientët, të lodhur nga sëmundja dhe me pak shpresa për jetën, u trajtuan me një mizori të pashoqe. Ata u endën nga një derë e Onkologjikut në tjetrën, duke u bërë pre e një sistemi të kalbur dhe të korruptuar. Në vend që të merrnin kujdesin e duhur dhe ngushëllimin e fundit, ata u ballafaquan me një trajtim çnjerëzor, që ua mori shpresën dhe dinjitetin e fundit. Mjekët, të cilët ishin betuar për të shpëtuar jetë, mbushnin xhepat e tyre me paratë e këtyre të pafatëve, duke i lënë të vdesin në mjerim të plotë.

Kapja e Kriminelëve dhe Reagimi Publik

Fatmirësisht, policia, prokuroria dhe SPAK-u ndërhynë dhe kapën këta individë me prova të plota por sistemi në Shqipëri nuk funksionon.
Një person që vjedh energji eletrike nga pamundsia për ta paguar shkon në burg, por po të vjedhës vite jete e ti drejtosh drejt një vdekje të sigurt merrë masa qesharake si më posht:
Masat për të akuzuarit e dosjes se Onokolgjikut

-Edmond Gashi, mjek onkolog në spitalin e Onkologjikut– “Arrest shtëpie” – Shpërdorim detyre

-Alketa Pere Ymeri mjeke onkolog në spitalin e Onkologjikut – “Detyrim paraqitje” –  Shpërdorim detyre

-Brikena Qirjazi Ish zv.drejtoreshë e QSUT – “Detyrim paraqitje” – ”Shpërdorim detyre”

– Emiljano Lela Koordinatori pranë onkologjikut – “Detyrim paraqitje” – Shpërdorim detyre

-Drilona Kishta ish-specialist pranë QSUNT banuese në Amerikë – “Detyrim Paraqitje” – Shpërdorim detyre

-Halil Gashi administrator i klinikës  Megis, babai i mjekut Gashi – “Detyrim paraqitje” – Fshehje e te ardhurave  

-Florian Marku administrator farmacie  – “Arrest shtëpie”

Ajo cfarë është për të ardhur keq akoma më shumë është reagimi i shoqërisë civile.
Në një vend ku krimi dhe padrejtësia duhet të nxisin zemërim dhe revoltë masive, pamë një protestë të vogël ku vetëm disa idealistë dhe njerëz me zemër ishin mbledhur. Pjesa tjetër e popullatës reagoi vetëm me disa postime online, dhe këta të pafat u lanë të harrohen në shtretërit e tyre, duke vdekur pa asnjë kujdes apo dinjitet.

Një Shoqëri në Krizë Morale

Të dashur shqiptarë, ky rast duhet të na bëjë të reflektojmë thellë për gjendjen e shoqërisë sonë. Ne jemi çfarë bëjmë, jo çfarë themi. Ne jemi dështimi i mijëra të vdekurve nga kanceri. Ne jemi turpi i shoqërisë që nuk dimë të mbrojmë më të dobëtin. Ne jemi çfarë bëjmë, jo çfarë themi. Nëse nuk reagojmë për padrejtësitë që ndodhin përreth nesh, atëherë jemi po aq fajtorë sa ata që i kryejnë ato.

Turp për të gjithë ju që preferoni plazhin para një jete. Turp për ju që preferoni festivalet para një proteste për të mbrojtur një jetë. Turp për ju, o faqe zinj dhe ditëshkurtër, që akoma nuk dini çfarë është shoqëria civile. Jeni një turp për këtë vend. Mjerë Nëna Shqipëri për ju.

Ky artikull është një thirrje për zgjim dhe reflektim. Shoqëria jonë ka nevojë për një ndryshim të thellë moral dhe etik. Duhet të mësojmë të mbrojmë të drejtat dhe dinjitetin e çdo individi, veçanërisht të atyre që janë më të dobët dhe në nevojë. Vetëm atëherë mund të shpresojmë për një të ardhme më të mirë dhe më të drejtë për të gjithë.

Le të mos jemi vetëm fjalë, por veprim. Le të dëshmojmë me veprat tona se jemi të denjë për emrin e njeriut dhe qytetarit. Vetëm atëherë mund të themi me krenari se ne jemi çfarë themi, sepse veprimet tona e dëshmojnë këtë.

Letër e Hapur për Kombëtaren Shqiptare të Futbollit

Të dashur lojtarë të Kombëtares Shqiptare,

Në çdo faqe portalesh dhe në çdo stacion mediatik, dëgjojmë dhe lexojmë për ju. Ju lutemi, mos e merrni këtë letër si një kritikë të thjeshtë, por si një thirrje të sinqertë dhe të dhimbshme nga zemrat e tifozëve shqiptarë, të cilët ju mbështesin pa kushte. Ne meritojmë më shumë nga ju dhe është koha që t’ju pyesim: Pse nuk po na jepni atë që meritojmë?

Ne, tifozat shqiptarë, ju ndjekim me pasion dhe krenari. Kur mbështesim skuadrën tonë kombëtare, nuk e bëjmë vetëm brenda kufijve të Shqipërisë. Ne jemi me ju në çdo cep të botës ku luani, duke valëvitur flamujt tanë të kuq e të zi, duke kënduar dhe duke bërë zhurmë në stadiume të huaja, duke përballuar sfida të shumta vetëm për t’ju parë juve të luani.

Megjithatë, përpjekjet tona të pafundme nuk janë shpërblyer sa duhet. Çdo herë që ne shpresojmë, çdo herë që ne besojmë dhe çdo herë që zemrat tona rrahin më fort për ju, jemi përballur me zhgënjime të njëpasnjëshme. E kemi të vështirë të përballojmë çdo humbje, çdo paraqitje të dobët, çdo herë që shohim se potenciali ynë nuk shfrytëzohet siç duhet.

A e dini sa herë keni zhgënjyer tifozët tuaj? Sa herë kemi dëgjuar justifikime dhe premtime për përmirësime, vetëm për të parë të njëjtat gabime të përsëriten? Është e dhimbshme të dëgjosh fjalë të tilla dhe të shohësh që sakrificat tona për ju nuk reflektohen në fushë.

Kthimi në fushë dhe takimi me tifozët duhet të jetë një moment krenarie për të gjithë ne. Por djema, nuk po na jepni atë që duam. Kërkojmë vetëm atë që meritojmë: një skuadër që luan me zemër, që jep gjithçka në çdo ndeshje dhe që reflekton dashurinë dhe përkushtimin që ne, tifozët, ju japim.

Na tregoni se jeni të gatshëm të luftoni për ne, për flamurin tonë, për historinë dhe krenarinë tonë kombëtare. Jepni më të mirën tuaj në çdo ndeshje, në çdo duel, në çdo moment që keni mundësinë të përfaqësoni Shqipërinë.

Ne do të vazhdojmë t’ju mbështesim, sepse dashuria jonë për Kombëtaren është e pakushtëzuar. Por është koha që edhe ju të na jepni arsye për të vazhduar të besojmë dhe të shpresojmë. Bashkë mund të arrijmë më shumë, por vetëm nëse jemi të bashkuar në përpjekjet tona dhe në qëllimet tona.

Me respekt dhe besim në të ardhmen,
Një tifoz shqiptar i zhgënjyer, por gjithmonë besnik.

Shqiptarët: Një Komb që Mund të Bëjë Mrekulli

Nëse shqiptarët do të tregonin të njëjtën mbështetje për Shqipërinë, ashtu si për skuadrën kombëtare, atëherë Shqipëria do të ishte një vend me zhvillim 1000 vjet përpara. Asnjë shqiptar nuk do të largohej nga vendi i tij, por përkundrazi, të huajt do të dëshironin të jetonin këtu. Është koha që shqiptarët të kthehen dhe të rrezojnë korrupsionin, të marrin kontrollin e vendit në dorë dhe të mbështesin vendin e tyre, tokën e të parëve tanë, për tu rikthyer elitarë si kemi qenë dikur në këtë rajon.

Shqiptarët kanë treguar gjithmonë një pasion të veçantë për skuadrën kombëtare të futbollit. Ky pasion, që kapërcen çdo dallim politik ose social, na kujton se kur bashkohemi për një qëllim të përbashkët, mund të arrijmë gjëra të mëdha. Por imagjinoni sikur ky entuziazëm dhe mbështetje të përqendrohej edhe në drejtim të vendit tonë.

Korrupsioni: Pengesa Kryesore

Korrupsioni është një nga sfidat më të mëdha që përballet Shqipëria sot. Politikanët që kanë qenë në pushtet për dekada të tëra, shpesh janë cilësuar si dordoleca dhe hajdutë të kombit. Është koha për një ndryshim. Populli shqiptar duhet të marrë frenat në dorë dhe të kërkojë llogari për çdo akt të padrejtë. Duhet të ndalim korrupsionin dhe të vendosim një standard të ri të transparencës dhe përgjegjshmërisë në qeveri. Kjo kërkon një angazhim të përbashkët dhe një vullnet të hekurt nga të gjithë shtresat e shoqërisë.

Rinia: E Ardhmja e Kombit

Një nga asetet më të mëdha të Shqipërisë është rinia e saj. Por, shumë të rinj ndihen të detyruar të largohen nga vendi për të kërkuar mundësi më të mira jashtë. Kjo është një tragjedi për vendin tonë. Duhet të krijojmë një mjedis ku të rinjtë të mos kenë nevojë të largohen për të kërkuar një të ardhme më të mirë jashtë vendit. Përkundrazi, duhet të ndërtojmë një Shqipëri ku mundësitë janë të barabarta për të gjithë dhe ku secili mund të realizojë ëndrrat e tij.

Arsimi dhe Infrastruktura

Investimi në arsim dhe infrastrukturë është thelbësor për zhvillimin e vendit. Një sistem arsimor cilësor është baza për krijimin e një shoqërie të ditur dhe të aftë për të përballuar sfidat e së ardhmes. Infrastruktura moderne, nga rrugët dhe urat deri te teknologjia dhe energjia e rinovueshme, është çelësi për zhvillimin ekonomik dhe mirëqenien sociale. Shqipëria ka potencial të madh për zhvillim në këto fusha, por kërkon një angazhim të vazhdueshëm dhe të mirëmenduar nga ana e qeverisë dhe sektorit privat.

Roli i Diasporës

Diaspora shqiptare ka një rol të rëndësishëm për të luajtur në zhvillimin e vendit. Shqiptarët që jetojnë dhe punojnë jashtë vendit kanë një potencial të madh për të kontribuar në zhvillimin ekonomik dhe social të Shqipërisë. Investimet nga diaspora, transferimi i njohurive dhe përvoja e fituar jashtë vendit mund të jenë katalizatorë të rëndësishëm për zhvillimin e vendit. Duhet të krijojmë mundësi dhe mekanizma që të lehtësojmë këtë bashkëpunim dhe të përfitojmë sa më shumë nga ky potencial.

Trashëgimia Kulturore dhe Turizmi

Shqipëria është një vend me një trashëgimi të pasur kulturore dhe historike. Ky është një tjetër aset që duhet të shfrytëzojmë për zhvillimin e vendit. Promovimi i trashëgimisë kulturore dhe historike, zhvillimi i turizmit dhe investimet në këtë sektor mund të jenë një burim i rëndësishëm të ardhurash për vendin. Turizmi i qëndrueshëm, që respekton mjedisin dhe kulturën lokale, mund të sjellë zhvillim ekonomik dhe të krijojë mundësi të reja pune për shqiptarët.

Kthimi i Krenarisë Kombëtare

Mbështetja për vendin tonë nuk duhet të jetë vetëm verbale, por edhe konkrete. Duhet të investojmë në arsim, infrastrukturë dhe teknologji, për të siguruar një të ardhme të ndritur për brezat e ardhshëm. Vetëm kështu mund të rikthejmë elitën që kemi qenë dikur dhe të bëhemi një model për vendet e tjera. Shqiptarët duhet të kthehen në rrënjët e tyre dhe të rikthejnë krenarinë kombëtare. Me mbështetje të vërtetë dhe të përbashkët, ne mund të bëjmë Shqipërinë një vend ku çdo shqiptar dëshiron të jetojë dhe ku të huajt dëshirojnë të vijnë. Vetëm atëherë, Shqipëria do të mund të fluturojë si një shqiponjë e lirë dhe krenare mbi të gjitha sfidat që e presin.

Kjo është një thirrje për të gjithë shqiptarët, brenda dhe jashtë vendit. Le të bashkohemi për të krijuar një Shqipëri më të mirë, një vend ku mundësitë janë të barabarta dhe ku çdo qytetar ndjehet krenar për të qenë pjesë e këtij kombi të madh. Shqiptarët mund të bëjnë mrekulli kur bashkohen për një qëllim të përbashkët. Le të jetë ky qëllim, një Shqipëri më e mirë, më e drejtë dhe më e zhvilluar për të gjithë.

Shqipëria Shfaq Krenari në Ndeshjen Kundër Italisë: Luftë e Fortë Edhe Pse Humbën 2-1

Ndeshja e Shqipërisë kundër Italisë, që u zhvillua më 16 qershor 2024, ishte një sfidë e fortë dhe emocionuese për të gjithë tifozët shqiptarë. Edhe pse përfundoi me një rezultat 2-1 në favor të Italisë, kombëtarja shqiptare tregoi një nivel të lartë të lojës dhe një frymë të pashoq luftarak.

Nga fillimi deri në fund, lojtarët shqiptarë demonstruan një angazhim dhe përkushtim të jashtëzakonshëm. Nedim Bajrami shënoi golin e vetëm për Shqipërinë në sekondën e 23-të të ndeshjes, duke hyrë në histori si goli më i shpejtë i shënuar ndonjëherë për kombëtaren tonë e hyn në librin e rekordeve duke shënuar golin më të shpejtë në 17 Evropianet e zhvilluara nga UEFA. Ky moment spektakolar ngriti moralin e ekipit dhe të tifozëve, duke treguar fuqinë dhe potencialin e futbollit shqiptar.

Pavarësisht se Italia arriti të kthejë rezultatin në favor të saj, Shqipëria nuk u dorëzua. Me një mbrojtje të fortë dhe një mesfushë kreative, ekipi i drejtuar nga trajneri Sylvinho Mendes Campos Júnior krijoi disa mundësi të shkëlqyera për gol. Atmosfera në stadium ishte elektrizuese, me tifozët që brohorisnin pa pushim dhe valëvitnin flamujt kuqezi me krenari.

Edhe pse rezultati përfundimtar nuk ishte në favorin tonë, kjo ndeshje tregoi se Shqipëria ka bërë hapa të mëdhenj përpara në futbollin ndërkombëtar. Lojtarët luftuan deri në fund, duke treguar një shpirt të palëkundur dhe një vendosmëri të pashembullt. Ishte një ndeshje ku çdo shqiptar mund të ndihej krenar për ekipin e tij kombëtar.

Shqipëria është në rrugën e duhur dhe e ardhmja duket premtuese. Viti 2024 mund të jetë viti kur kombëtarja jonë të arrijë rezultate të mëdha në arenën ndërkombëtare. Me një grup lojtarësh të rinj dhe të talentuar, të udhëhequr nga një trajner me përvojë, ekipi jonë ka potencialin për të arritur lartësi të reja.

Forca Shqipëri! Le të vazhdojmë të mbështesim ekipin tonë dhe të besojmë në ëndrrat tona. Futbolli është një lojë ku çdo ndeshje sjell një mundësi të re, dhe Shqipëria është gati të shkruajë kapituj të rinj dhe të lavdishëm në historinë e saj futbollistike.

Kthimi tek Rrënjët: Një Reflektim mbi Trashëgiminë dhe Identitetin Shqiptar

Të dashur vëllezër dhe motra myslimanë, në këtë ditë të ‘shenjtë’ të Bajramit, është momenti për të reflektuar mbi historinë tonë dhe të kuptojmë se jemi ndër të paktët popuj që kanë pranuar asimilimin e fesë së pushtuesit. Ky reflektim duhet të na shërbejë për të kuptuar rëndësinë e trashëgimisë sonë kulturore, fetare dhe për të ndërtuar një të ardhme më të ndritur me identitet të fortë si Dardanë, Ilirë dhe Shqiptarë. Ne nuk kemi nevojë për fenë e pushtuesit, por për fenë e të parëve tanë.

Gjergj Kastrioti, Skënderbeu ynë i madh, luftoi dhe vdiq për 25 vite për të mbrojtur këto troje nga pushtuesit osmanë. Ai luftoi për të mbrojtur zakonet, traditat dhe besimet tona. Për çfarë luftuan dhe ranë dëshmorë me mijëra e miliona shqiptarë ndër shekuj? Për të mbrojtur këto troje, zakonet dhe besimet tona. Merrni shembull nga Arbëreshët e Italisë, të cilët edhe pas 6 shekujsh vazhdojnë të këndojnë dhe të lavdërojnë në zakonet e tyre, duke iu falur perëndive të të parëve dhe janë krenarë për trashëgiminë e tyre.

Gratë e Mirditës, mirditoret tona sy patrembura, edhe pas 6 shekujsh mbajnë zi për Princin e Krishterimit dhe për Mbretin e Arbërisë, Gjergj Kastriotin. Për këtë flamur, për këtë komb, heronjtë dhe dëshmorët kanë derdhur gjakun e tyre. Dhe ju, çfarë bëni? Lavdëroni dhe ndiqni zakonet e pushtuesit, edhe pas 112 viteve liri. Oh heronj, oh dëshmorë, na falni, sepse feja qenka një mallkim dhe jo bekim për këtë popull. Kthehuni tek zotat e të parëve tuaj, o popull pasardhës i Pellazgëve, i Ilirëve, i Dardanëve, i Arbërorëve dhe Shqiptarëve. Kthehuni tek zotat e Gjergj Kastriot Skënderbeut, kthehuni tek zotat e Modearit e Ilirëve, kthehuni në gjurmët e të parëve tuaj.

Historia jonë është e mbushur me shembuj të qëndresës dhe krenarisë përpara pushtuesve. Nëse kthehemi pas në kohë, do të gjejmë një rrjet të dendur traditash, besimesh dhe zakonesh që na kanë mbajtur bashkë dhe na kanë formuar si komb. Arbëreshët e Italisë janë një shembull i shkëlqyer i ruajtjes së identitetit dhe trashëgimisë kulturore, pavarësisht nga koha dhe distanca. Ata kanë ruajtur gjuhën, zakonet dhe besimet e tyre për më shumë se gjashtë shekuj. Ata nuk janë asimiluar, por kanë qëndruar krenarë për origjinën e tyre shqiptare.

Gjergj Kastrioti, Skënderbeu, është simboli ynë më i madh i qëndresës dhe luftës për liri. Ai luftoi kundër pushtuesve osmanë për të mbrojtur tokat dhe kulturën tonë. Ai ishte një strateg i shkëlqyer dhe një lider i frymëzuar që mobilizoi popullin shqiptar për të qëndruar kundër një fuqie të madhe. Lufta e tij nuk ishte vetëm për territor, por edhe për të ruajtur identitetin dhe besimet tona.

Trashëgimia jonë është e pasur dhe e larmishme. Ne kemi qenë gjithmonë një popull i qëndresës dhe krenarisë. Ilirët, Dardanët dhe Arbërit kanë qenë gjithmonë të njohur për qëndrueshmërinë dhe kurajon e tyre. Kjo trashëgimi duhet të na shërbejë si një burim frymëzimi për të ndërtuar një të ardhme më të ndritur dhe me një identitet të fortë.

Feja e pushtuesit ka qenë një mjet për të na asimiluar dhe për të na bërë të harrojmë rrënjët tona. Por ne nuk duhet të harrojmë se kush jemi dhe nga vijmë. Ne duhet të kthehemi tek besimet dhe zakonet e të parëve tanë. Kjo nuk është një çështje thjesht fetare, por një çështje e identitetit dhe trashëgimisë kulturore. Ne duhet të ndjekim shembullin e atyre që kanë ruajtur identitetin e tyre pavarësisht nga presionet dhe rrethanat.

Në përfundim, le të jetë ky reflektim një thirrje për t’u kthyer tek rrënjët tona. Le të ndërtojmë një të ardhme me një identitet të fortë dhe të qartë si Dardanë, Ilirë dhe Shqiptarë. Le të kujtojmë dhe të nderojmë trashëgiminë tonë kulturore dhe fetare dhe të qëndrojmë krenarë për atë që jemi. Feja e pushtuesit nuk është pjesë e identitetit tonë, por trashëgimia dhe besimet e të parëve tanë janë. Kthehuni tek rrënjët tuaja, o popull pasardhës i Pellazgëve, Ilirëve, Dardanëve, Arbërorëve dhe Shqiptarëve. Kthehuni tek zotat e Gjergj Kastriot Skënderbeut dhe tek besimet e të parëve tuaj. Vetëm kështu mund të ndërtojmë një të ardhme të ndritur dhe të qëndrueshme për kombin tonë.

Koha për të Riidentifikuar Kombin tonë: Shqiptarët e Dardanisë

Në një kohë kur identiteti kombëtar është më i rëndësishëm se kurrë, bëjmë thirrje të gjithë arsimtarëve të Dardanisë, prindërve, pleqve, të rriturve, të rinjve, të mëdhenjve dhe të vegjëlve, që të japin jetë emrit Dardani. Është koha të ndalojmë së identifikuari si shqiptarë të Kosovës dhe të fillojmë të identifikohemi si shqiptarë të Dardanisë dhe shqiptarë të Shqipërisë. Vetëm ne mund t’i japim këtë mundësi vetes duke edukuar brezat aktualë, ata të ardhshëm dhe fëmijët në gji.

Historia dhe Rëndësia e Emrit Dardani

Emri Dardani ka një histori të lashtë dhe të lavdishme që daton që nga koha e Ilirisë, kur fisi i dardanëve ishte një ndër më të fuqishmit dhe më të njohurit në rajon. Duke përdorur këtë emër, ne nuk vetëm që nderojmë të parët tanë, por edhe afirmojmë identitetin tonë të veçantë kulturor dhe historik. Është koha të riperqafojmë këtë trashëgimi dhe të rivendosim emrin Dardani si simbol të krenarisë dhe unitetit kombëtar.

Kosova: Një Emër i Dhënë nga Pushtuesit

Emri Kosovë është një trashëgimi e pushtuesit serb, një emër që nuk reflekton historinë dhe identitetin tonë të vërtetë. Duke e përdorur këtë emër, ne padashur mbajmë gjallë ndikimin e një periudhe të errët të historisë sonë. Është koha ta lëmë pas këtë emër dhe të përqafojmë atë që na përket me të drejtë – Dardaninë.

Edukimi: Çelësi i Ndryshimit

Ndryshimi fillon me edukimin. Arsimtarët kanë një rol kyç në këtë proces, duke i mësuar gjeneratave të reja për rëndësinë e emrit Dardani dhe për historinë e tij të pasur. Prindërit duhet të jenë të parët që i ndihmojnë fëmijët e tyre të kuptojnë dhe të përqafojnë këtë identitet të ri të vjetër. Vetëm përmes edukimit të vazhdueshëm dhe të përkushtuar, mund të arrijmë një ndryshim të qëndrueshëm dhe të sigurohemi që brezat e ardhshëm të ndihen krenarë për trashëgiminë e tyre dardane.

Një Thirrje për Veprim

Ftojmë të gjithë shqiptarët e Dardanisë dhe të Shqipërisë të bashkohen në këtë nismë. Të lëmë mënjanë ndarjet dhe të punojmë së bashku për të forcuar identitetin tonë kombëtar. Është koha të jemi krenarë për atë që jemi dhe për historinë që kemi trashëguar. Duke përqafuar emrin Dardani, ne jo vetëm që nderojmë të kaluarën, por edhe krijojmë një të ardhme më të ndritur për të gjithë ne.

Në përfundim, ky është një apel për të gjithë ne që të ndalojmë përdorimin e emrit Kosovë dhe të përqafojmë me krenari emrin Dardani. Vetëm përmes një përpjekjeje të përbashkët dhe të përkushtuar, mund të arrijmë këtë ndryshim të rëndësishëm. Le të fillojmë sot dhe të sigurojmë që ky mesazh të përhapet në çdo cep të Dardanisë dhe Shqipërisë.

Thirrja e Dëshmorëve: Gjaku Që Flet Shqip

Njerëzit e një kombi mund të humbasin rrugën e tyre, por kurrë nuk duhet të harrojnë ata që kanë dhënë gjithçka për të mbrojtur tokën dhe lirinë e tyre.

Në historinë e lavdishme të shqiptarëve, nga Çamëria në Dardani, nga Nishi në Sanxhak, nga Bar në Ulqin, e deri tek çdo vend ku flitet shqip, gjaku i dëshmorëve nuk është tharë asnjëherë në flamurin tonë kombëtar. Ai flamur, i ngjyrosur me gjakun e atyre që luftuan për lirinë tonë, valëvitet si një dëshmi e përjetshme e sakrificave dhe heronjve që ndërtuan themelet e identitetit tonë kombëtar.

Por, sot, më shumë se kurrë, duhet të ndalemi dhe të pyesim veten: a i kemi harruar ata dëshmorë? A ishte i pakët gjaku që u derdh nga këta heronj, që sot duket se nuk i respektojmë më?

Në një kohë kur hajdutët dhe tradhtarët ulen në tryezë me armiqtë dhe negociojnë për llogaritë e tyre personale, a ishte i pakët gjaku i dhënë për flamurin që ne sot të kemi të drejtën të flasim lirshëm dhe të jetojmë në paqe?

Kemi ngritur fenë e pushtuesit në piedestal dhe shpesh herë harrojmë gjakun e pastër të dëshmorëve tanë. Në vend që të respektojmë trashëgiminë tonë dhe të mbrojmë vlerat për të cilat ata luftuan, ne jemi të shtrirë në një letargji indiferente, duke haruar sakrificat e të parëve tanë.

Pse, o popull shqiptar, po shkelim mbi gjakun e dëshmorëve tanë? Pse po lejojmë që historia e jonë e lavdishme të harrohet?

Pse po martohemi me ata që dikur ishin kundërshtarët tanë? Gjaku i dëshmorëve flet shqip dhe na thërret nga çdo cep i historisë sonë. Na kujton se sakrificat e bëra për flamurin dhe lirinë tonë nuk janë të pavlefshme. Këta heronj, që dhanë jetën e tyre për ne, meritojnë respekt dhe nderim të përjetshëm.

Nëna Shqipëri, falna! Ne po të lëmë pas, po harrojmë bijtë e tu dhe po u dorëzohemi tundimeve të një bote që e shpërfill sakrificën dhe nderin. Por shpresa nuk ka vdekur. Shqipëria e Madhe ende mund të ngrihet, nga Molla e Kuqe në Çamëri, me gjakun e të parëve që thërret dhe flet shqip.

Kohët Ndryshojnë, por Ndërgjegjja Kombëtare Duhet të Jetë e Përjetshme

Gjaku i dëshmorëve duhet të jetë një flamur udhërrëfyes për brezat e ardhshëm. Ne duhet të kujtojmë kush jemi, nga vijmë, dhe për çfarë luftuan të parët tanë. Në çdo hap që hedhim, duhet të kujtojmë se liria jonë është e çmuar dhe duhet mbrojtur. Ne nuk duhet të lejojmë që historia të na rikthejë në zinxhirët e pushtuesve, as fizikisht as shpirtërisht.

Le të nderojmë sakrificat e dëshmorëve tanë duke ruajtur identitetin tonë dhe duke qëndruar krenarë përpara botës. Le të respektojmë gjakun që u derdh për ne dhe të mbajmë gjallë flakën e lirisë dhe unitetit shqiptar.Në këtë udhëkryq të kohërave moderne, detyra jonë nuk është vetëm të kujtojmë të kaluarën, por edhe të veprojmë për të ardhmen.

Është koha të ndërtojmë mbi trashëgiminë e dëshmorëve tanë, të forcojmë rrënjët e kombit tonë dhe të sigurojmë që sakrificat e tyre të mos jenë të kota. Ata që dhanë gjakun e tyre për lirinë dhe identitetin tonë nuk kërkuan lavdi personale, por një të ardhme më të mirë për brezat e ardhshëm. Ky është amaneti i tyre për ne.

Çdo shqiptar ka një përgjegjësi të madhe mbi supet e tij.

Të rinjtë dhe të rejat e sotme duhet të ndihen krenarë për historinë e tyre dhe të kuptojnë se liria dhe pavarësia nuk janë dhurata të garantuara, por fryte të një lufte të gjatë dhe të ashpër. Është detyra jonë të edukojmë brezat e ardhshëm për sakrificat e bëra dhe të frymëzojmë një ndjenjë të thellë patriotizmi dhe dashurie për atdheun.

Në çdo shkollë, në çdo fshat dhe qytet, duhet të rriten heronj të rinj.

Kujtesa e dëshmorëve tanë duhet të jetë e gjallë në çdo ceremoni, në çdo mësim historie dhe në çdo aktivitet kombëtar. Ne duhet të krijojmë një kulturë që nderon heronjtë tanë dhe që frymëzon çdo individ të kontribuojë për të mirën e përbashkët. Kjo është mënyra më e mirë për të respektuar gjakun e tyre dhe për të siguruar që sakrifica e tyre të mos harrohet kurrë.

Thirrje për Një Ringjallje Kombëtare

Në kohën kur forcat e jashtme dhe të brendshme kërcënojnë identitetin tonë kombëtar, është më e rëndësishme se kurrë që të bashkohemi si komb. Dëshmorët tanë na treguan se vetëm përmes unitetit dhe vendosmërisë mund të përballojmë sfidat më të mëdha. Ne duhet të ruajmë këtë frymë dhe ta përcjellim atë në çdo aspekt të jetës sonë.

Le të kujtojmë se shqiptarët janë një popull i fortë dhe krenar.

Ne kemi mbijetuar shekuj pushtimesh dhe persekutimesh, por gjithmonë kemi ruajtur gjuhën, kulturën dhe identitetin tonë. Tani është koha të tregojmë se jemi të denjë për trashëgiminë e dëshmorëve tanë.

Le të jemi të bashkuar dhe të fuqishëm për të ndërtuar një të ardhme të ndritur për vendin tonë. Në çdo sfidë që përballemi, le të kujtojmë gjakun që është derdhur dhe të veprojmë me nder dhe respekt për ata që na dhanë lirinë.

Një Përkushtim për të Ardhmen

Në çdo aspekt të jetës sonë – politik, ekonomik, kulturor – duhet të angazhohemi për të ndërtuar një Shqipëri të madhe dhe të fuqishme. Një Shqipëri ku çdo qytetar ka mundësi të barabarta dhe ku vlerat kombëtare janë të mbrojtura dhe të promovuara. Një Shqipëri që nderon të kaluarën e saj dhe që punon me vendosmëri për të ardhmen e saj.

Dëshmorët tanë na mësuan se liria dhe pavarësia kërkojnë sakrifica dhe përkushtim të përhershëm.

Ne duhet të jemi të gatshëm të japim gjithçka për të mbrojtur dhe për të avancuar vendin tonë. Vetëm atëherë do të jemi të denjë për gjakun që u derdh për ne dhe për trashëgiminë e lavdishme që kemi marrë.

Në përfundim, le të kujtojmë gjithmonë thirrjen e dëshmorëve tanë: Gjaku që flet shqip na thërret të ngrihemi dhe të veprojmë. Tani është koha të tregojmë se jemi të denjë për këtë thirrje. Tani është koha të bashkohemi dhe të ndërtojmë një të ardhme të ndritur për Shqipërinë e Madhe.

Efekti i korrupsionit politik dhe skandaleve seksuale në Shqipëri nën qeverisjen e Edi Ramës

Për shumë vite, politika në Shqipëri është përfshirë në një valë të vazhdueshme skandalet seksuale dhe korruptive. Nga shpallja e pavarsisë së vendit deri më sot, qeveria e Edi Ramës ka qenë një nga qeveritë me ndikim të madh në korrupsion dhe skandale seksuale. Kjo situatё ka sjellё pasoja serioze për shoqёrinё dhe ekonominё e vendit.

Njohur për stilin kasual të tij, Edi Rama është bërё subjekt i debateve publike lidhur me integritetin moral dhe aftёsinё e tij si udëheqës i vendit. Skandalizimi i opinionit publik nuk ёshtë vetëm pasojë e veprimeve personale të kryeministrit Rama, por edhe rezultat i sistemit të korruptuar ku ai operon.

Korrupsionet janе bërë pjesë thelbësore e administrimit të pushtetit nga ana e partis socialiste në fuqi. Ky fenomen i cili ka prekur çdo sektor të jetës shoqërore në Shqipëri është bëre pengesë për zhvillimin ekonomik të vendit duke lënë gjurmë negative në fushën sociale dhe morale.

Në këtë artikull do të analizojmë impaktin negativ që ka pasur qeverisja e Edi Ramës në rritjen e nivelit të korrupsiont dhe skandaleve seksuale në Shqiperi duke u bazuar tek ngjarje që janë proceduar edhe në gjykatë.

Në një kontekst më të gjerë, korrupsioni është bërë një prej sfidave kryesore për Shqipërinë dhe për qeverisjen e Edi Ramës. Në fakt, raportet e organizatave ndërkombëtare kanë vënë në dukje se korrupsioni është i përhapur në të gjitha nivelet e qeverisjes, duke përfshirë edhe zyrtarët më të lartë të vendit. Kjo situatë ka pasur një impakt të drejtpërdrejtë në zhvillimin ekonomik të vendit dhe në besimin e qytetarëve në institucionet shtetërore.

Në të njëjtën kohë, skandalet seksuale kanë shkaktuar tronditje të mëdha në opinionin publik. Për shumë vite, klasa politike në Shqipëri është akuzuar për përfshirje në sjellje të papranueshme dhe shfrytëzim të pozitave të tyre për përfitime personale. Në këtë kontekst, figura si Edi Rama kanë qenë në qendër të kritikave për mënyrën se si kanë trajtuar çështjet e etikës dhe integritetit në politikë.

Në përgjithësi, qeveria e Edi Ramës është konfrontuar me sfida të mëdha në menaxhimin e çështjeve të korrupsionit dhe skandaleve seksuale. Nëse Shqipëria dëshiron të ecë përpara drejt një të ardhmeje më të ndritshme, është e domosdoshme që të kryesojë një luftë të vendosur kundër këtyre fenomeneve negative dhe të ndërtojë një sistem të fortë të sundimit ligjor.

Në përfundim, qeveria e Edi Ramës ka qenë një nga qeveritë me ndikim të madh në skandalet seksuale dhe korrupsionin në historinë e pas pavarësisë së Shqipërisë. Skandale të tilla kanë tronditur thellë besimin e qytetarëve në institucionet shtetërore dhe kanë penguar zhvillimin ekonomik të vendit. Është e rëndësishme që kjo situatë të trajtohet me seriozitet dhe vendosmëri nga ana e autoriteteve, duke ndërmarrë masa të mëdha për luftën kundër korrupsionit dhe për të siguruar integritetin moral në politikë.

Nëse Shqipëria synon të ecë drejt një të ardhmeje më të ndritshme, është e domosdoshme që të kryesojë një luftë të vendosur kundër këtyre fenomeneve negative dhe të ndërtojë një sistem të fortë të sundimit ligjor. Vetëm në këtë mënyrë, vendi mund të shpëtojë nga influenca e korrupsionit dhe të ndërtojë një shoqëri më të drejtë dhe transparente për të gjithë qytetarët. Në fund të fundit, është detyra e çdo qeverie të sigurojë mirëqenien dhe integritetin e popullit të tij, duke vepruar në përputhje me parimet e moralit dhe drejtësisë.

Martesa LGBTQ+ në Bashkinë e Tiranës: Një Strategji Për Të Shmangur Vëmendjen nga Korrupsioni i Lali Erit?

Në një akt të paprecedent, kryebashkiaku i Tiranës, Erion Veliaj, ka organizuar një martesë të njëjtës gjini brenda institucionit të Bashkisë, një ngjarje që është e paligjshme sipas ligjeve të Shqipërisë. Ky akt, i përcjellë me shumë pompozitet dhe delikatesë nga mediat vizive dhe të shkruara, duket të jetë një përpjekje e mirëmenduar për të devijuar vëmendjen publike nga skandalet e korrupsionit të drejtorëve të Bashkisë dhe vetë kryebashkiakut.

Kjo “parodi paradë” mediatike ka larguar plotësisht fokusin nga çështjet e mëdha që kanë prekur qytetin. Ndërkohë që Veliaj përdor priftërinj, imamë dhe figura fetare për të mbrojtur vlerat e familjes, realiteti është se këto vlera janë të kërcënuara nga korrupsioni dhe vjedhjet që ndodhin përditë në Bashkinë e Tiranës.

Në një shtet ku çdo ditë shohim raste të dhimbshme të prindërve që vrasin veten dhe fëmijë vetëvriten nga dëshpërimi, ku baballarët abuzojnë me vajzat e tyre dhe ku nënat detyrohen të hidhen në lumenj me fëmijët e tyre të mitur si rasti i Shkodrës, është e qartë se familja shqiptare po përjeton një krizë të thellë. Por, për fat të keq, kjo krizë nuk po trajtohet siç duhet nga autoritetet lokale.

Në vend që të fokusohen në zgjidhjen e këtyre problemeve reale dhe të dhimbshme, Bashkia e Tiranës dhe mediat po shpërqendrojnë publikun me skandale artificiale dhe ngjarje të fabrikuara. Ndërkohë që Veliaj organizon martesa të njëjtës gjini për të tërhequr vëmendjen, drejtorët e tij vazhdojnë të përfitojnë nga paratë publike dhe të angazhohen në praktika korruptive pa u ndëshkuar.

Populli shqiptar, i lodhur dhe i dëshpëruar, meriton më shumë se kaq. Ai meriton një qeveri lokale që është e ndershme dhe transparente, që kujdeset për mirëqenien e qytetarëve të saj dhe që nuk përdor diversionet mediatike për të fshehur korrupsionin e saj. Feja dhe vlerat familjare janë të rëndësishme, por ato nuk duhet të përdoren si mjete politike për të manipuluar opinionin publik.

Në një demokraci të shëndetshme, transparenca dhe llogaridhënia janë thelbësore. Është koha që qytetarët e Tiranës të ngrihen dhe të kërkojnë drejtësi, të kërkojnë që fondet publike të përdoren për përmirësimin e jetës së tyre dhe jo për të mbushur xhepat e disa individëve të korruptuar. Vetëm atëherë mund të kemi një qytet që reflekton vlerat e vërteta të familjes dhe komunitetit, një qytet që është i denjë për të gjithë banorët e tij.